24 augustus, donderdag

Vandaag de excursie op het prgramma naar Sergiev Possad. Gelegen zo'n 70 km buiten Moskou en een van de drie grote opleidingscentra van de Russisch orthodoxe kerk en tevens het Vaticaan van Rusland genoemd. Weer eerst een stuk lopen naar de nabijgelegen metro. Dan het oorverdovende lawaai proberen te weerstaan van dit "vervoermiddel" Rammelende ijzeren treinen die voordat ze de 100 meter hebben afgelegd om in de muur te verdwijnen al een 70-80 per uur rijden. Binnenin net zo luid als op de perrons omdat er raampjes openstaan. Elke keer weer een beproeving en in Nederland zou het kabinet erop vallen. 30 adviesburo's wat er allemaal anders en beter zou moeten en vooral geld koste. Hier ondergaat de Rus het gewoon! Kaartje kopen voor de gewone suburban trein (alle lange verplaatsingen zijn voorruit geboekt) is ook weer een sport. We hadden een vol uur om van hostel te lopen naar metro naar treinstation en een kaartje te kopen. Vervolgens 2 keer in de verkeerde rij want wat er boven staat is nog veel abracadabra al schieten we wel op met ontcijferen van wat er staat. Met de hakken over de sloot de trein gehaald aangemoedigd door de provodnika die in de deuropening stond om een sprintje te trekken. Oeffff. Trein deed er 1 uur over en kostte 4,20 pp. Onderweg heeft Monique haar meerdere gevonden. 2 rijen voor ons zat Valeria. Studeert in Berlijn en is half Russisch en half Duits. Vermoed dat ze in haar slaap nog praat. Wat een spraakwaterval en dat in het Russisch, Duits, Engels en Frans. Monique haar evenknie maar wel ontzettend gezellig lacherige muts. Door Valeri en haar neefje Mischa op de juiste Matruska gezet naar de kerken van Sergiev Possad en afgesproken om in de middag naar de familie datscha te lopen.
Sergiev Possad is binnen de ommuurde vesting gebouwd met een tiental kerken op een plein bij elkaar. Allemaal met de mooie uientorentjes in azuurblauw of goudkleurig. Fraaie bouwkunst en verbazingwekkende interieurs de een nog fraaier dan de ander. Vele gebouwen wat verder naar achter waar naast vele oude monniken die je overal tegenkomt en in het zwart gekleed zijn met daarboven van die sprekende koppen ook opvallend veel erg jonge monniken hun opleiding krijgen. Madurodam in het groot. Wat mooi is het hier, gewoon op een bankje zitten en om je heen te kijken naar deze bijzondere bouwstijl. (Ja ik zat zo maar 10 minuten stil, echt waar)
Daarna op app instructie van Valie de matruschka genomen buien de stad naar het winkelcentrum Kapitolli. Werkt ook allemaal als je maar vraagt waar je moet opstappen bij fout moet je naar de overkant en een ander moedertje wijst je de juiste bus wel aan of trekt je aan je arm van hier eruit. De matrushkas rijden door heel Rusland een soort buurthuis naast de normale busdiensten. Rammelbakken vaak tot op de grond versleten en door de strenge winters met sneeuw en ijzel zijn ook de stoelsteunen erg verroest. Kan ook niet anders. Het werkt wel alleen hoe sneller men de route heeft afgelegd des te meer beuren ze. Recept, gas erop dus. Met Valerie en Mischa vanuit het winkelcentrum in een 20 minuten naar de familie datschas gelopen zodat we omdat we veel in steden zitten toch iets van de boerenbuiten meekrijgen. De familie datschas is wel erg in verval Mdaar we
Hamburger