20 September, woensdag

Laatste dag voor de terugreis, plan is om de Verboden stad te bezoeken, Tianmenplein, de Wadayong hutong en verder zien we wel.
Half acht eerst van een lekker ontbijt genoten en daarna iets na achten richting de metro. Na overstappen bij Tianmen West uitgestapt en helaas de verkeerde richting gekozen. Komen we na 900 meter achter want er staan nergens richtingwijzers. Met een dure taxi, 13 Yuan terug (1,50) anders zijn we al bekaf voordat we begonnen zijn.
Vervolgens in de enorme stroom mensen die door de scan van het Tianmenplein moeten wat ongeveer een half uur duurt, schuifelend voetje voor voetje in een temperatuur van inmiddels al tegen de 30 graden. Hierna rechtsaf richting de verboden stad kiezen we voor een zijingang wat inhoudt dat je in de tuinen van het paleis komt.
Verderop worden militairen gedrild in het marcheren en het op de juiste manier uitvoeren van de passen en het hanteren van het geweer. Benen moeten hoog worden opgeheven etc. Gaat er duidelijk iets anders toe dan bij ons.
Uiteindelijk weer op het hoofdplein gekomen en via de ticketlokets de kaartjes voor de entree gehaald, niet gratis maar wel half geld. Goedmaker om ook hier weer een lange rij te trotseren. Binnen helemaal niet te lopen door de grote stroom mensen die door de midden poorten de trappen van de (lege) gebouwen bestijgen. Dus maar uitgeweken naar de rechterkant om via kleinere poorten door de reeks achter elkaar liggende gebouwen de hele verboden stad te kunnen zien. Gebouwen lijken sterk op elkaar en er zit niet veel afwisseling in, pas na de laatste serie paleizen komt er wat variatie in de vorm van een rotswand en prieeltjes en dergelijke. Alle kunstwerken en andere zaken zijn in verschillende musea opgenomen, er is echter geen doorkomen aan. Als er nog mensen dit in de toekomst willen bezoeken zouden wij aanbevelen of als eerste in de rij of erg laat in de middag als de meeste tourgroepen weg zijn.
We besluiten om weg te gaan en gaan in de richting van het museum of art te lopen. Helaas tot de 24e gesloten. Plan B opgepakt en naar het metropunt in de directe omgeving te gaan (800 meter).
We gaan de lama tempel bezoeken een bouwwerk uit de 17e eeuw en een rustpunt in Beijing. De Lama Tempel heeft zowel Han Chinese- als Tibetaanse elementen en dat maakt de tempel extra speciaal. Rond de 17e eeuw kreeg de tempel de functie van keizerlijke woning, maar in 1744 werd de helft omgebouwd tot een lamaklooster, waar Tibetaanse en Mongoolse monniken woonden. De andere helft van het gebouw bleef fungeren als het paleis van de keizer. Tegenwoordig is de tempel nog steeds een pelgrimsplaats en is het een belangrijkste toeristenattractie in Beijing. Waar een aantal bezienswaardigheden in China niet meer authentiek voelt door de drukte, heeft de Lama Tempel haar bijzondere sfeer vastgehouden.
Vooral de mensen die wierook offeren, (per bezoeker krijg je een doosje met wierookstokjes uitgereikt) knielend voor de tempel met de brandende stokjes in hun handen en daarna vaak buigend voor hun Boeddha geeft mooie en serene beelden. En de stilte die er heerst. Buiten dat de indrukwekkende reeks gebouwen met hun mooie interieur, geschilderde balken, geglazuurde dakpannen, de gebogen dakstijlen, oplopend op de hoeken en binnenin de enorme frescos en boeddha beelden. De laatst tempel spant natuurlijk de kroon met daarin een beeld van gschat 15 meter groot.

Wel 2 uur verblijven we in de tempel vaak ook alleen maar de mensen gadeslaand, genietend van het mooie weer en de omgeving. De mensen die offeranders brengen en de lichtstralen die in de wierookbakken vallen. Die foto’s kan niet anders moeten mooi zijn geworden.
We gaan eruit en lopen een hutong in waar de Confusius tempel staat, net achter de Lama tempel op een 300 meter afstand. Aan de buitenzijde zien we ook weer de talloze gebouwen van dit complex. Dat is te veel moois achter elkaar en besluiten de straat over te steken en staan plots in de eerder gezochte Wadayong hutong.
In deze hutong die werd aangegeven als authentiek is die al lang niet meer, is al weer een strijp-S achtige buurt geworden door de vele kleding designers, te chique restaurants en andere specialiteitenzaken die al hun intrek hebben genomen. Maar er is nog wel veel moois te zien aan oude hutongs of de nog gewone mensen die er nog (hoe lang nog) tussen wonen. Niet voor niets staat er een bruidspaar foto’s te nemen. De juppen komen eraan.
Metro terug naar de hostelbuurt en deze keer een ander restaurant gekozen voor het laatste avondmaal. Pekingeend, groenteschotel en pittige grote garnalen. Superfood was het . Douchen en het meeste alvast inpakken voor de reis terug naar huis morgen