19 September, dinsdag
Door: GJ
Blijf op de hoogte en volg Monique
27 September 2017 | China, Peking
19 September
Vroeg opgestaan want het ontbijt begint vanaf half acht en de bus naar "de Muur" vertrekt ergens om 08.40! Om klokslag 8 staan we dan ook buiten en het metrostation is echt om de hoek. Maar goed dan moeten er nog wel kaartjes gekocht worden en de trap naar het perron af en 3 haltes verder er weer uit bij uitgang C. Klopt allemaal en de ochtendspits valt mee want na de 2e halte is er weer ruimte. Om 08.15 al op de plaats waar de bus ons op zal pikken. We hebben nu voor een georganiseerde tocht gekozen omdat het naar Jinschalin de plek waar de muur nog totaal niet gerestaureerd is moeilijk te bereiken is met openbaar vervoer. 2x overstappen en een stuk door de velden etc. Goed als we veel tijd gehad zouden hebben. Nu maar voor de gemakkelijke weg gekozen. Geert helemaal niet onrustig, heeft al alle straten in de buurt nagekeken of er niet toch de bus zich ergens verstopt had. Normaal gedrag wat ik inmiddels ken, gaat pas over als hij zit. 08.40 nog geen bus dus maar aan een groepje wachtenden gevraagd of ze ook naar Simitai aan de muur gaan. Nee, dat niet maar zoals zoveel op de reis vragen ze even door en weten nu wat we zoeken. Op de stoep staat een straatveger met zijn karretje die (zijn vast werkgebied) gevraagd wordt wanneer de bus komt. Heel nonchalant antwoord hij 9 uur. De manier waarop het naar buiten komt stelt meteen gerust, de man kent zijn gebied en wat er om gaat. 5 voor 9 duikt de bus dan ook op en worden we begroet door reisleidster Mei. Kwebbelkous 1e klas met wat later blijkt een zeer groot talentalent. Legt onderweg uit hoe Peking door Kuble Khan, kleinzoon van Chinggis Khan gesticht is, de muur onder de Ming dynastie en de 3 feodale tijdperken etc. Ter plekke keuze om linksaf vanaf toren 14 tot 20 te lopen of van 13 tot 6. Bij zowel 6 als 14 is er een kabelbaan die je naar boven brengt. Lopen begint al van de parkeerplaats tot aan de kabelbaan, redelijk steil. Bovenaan gekomen is het meteen trappen lopen op en af omdat de muur over de pieken en dalen van de heuvels (soms bergen) gemaakt is. Van het dal naar boven zonder kabelbaan kan ook maar dan moet je zeer geoefend loper zijn en zeer vroeg beginnen. Nu was Geert vanaf 14 tot 18 gelopen en de steile wand van nummer 19, 200 meter steil omhoog en natuurlijk ook omlaag gelaten voor wat het was. Terugkomend toch een kletsnatte rug en even wat gedronken en uitgerust. Daarna nog even naar toren 13 op en neer gegaan. De torens tussen steeds grote stukken weg zijn de uitkijktorens die dag en nacht bewoond werden om te kijken of er geen vijand in aantocht was. Wanneer dit het geval was werden stapels hooi verbrand om signalen te verspreiden.
Het lopen op zich is redelijk zwaar en je moet bij elke stap goed opletten omdat de treden niet dezelfde maat hebben maar hoog en laag en soms heel steil, je wil hier beslist niet vallen. We kunnen links en rechts maar een paar kilometer van het magistrale bouwwerk zien, wachttorens, tráppen etc. In de verte zien we net nog torentjes op de laatste heuvels tot ze niet meer zichtbaar zijn maar wetend dat dit duizenden kilometers doorgaat. Hoe hebben ze al dat materiaal tegen de steile bergheuvels omhoog kunnen brengen. Hierbij vergeleken verbleken de piramides in Egypte die op zich ook al zo'n meesterlijk bouwwerk zijn. Het kan niet anders dan dat dit veel mensenoffers gekost moet hebben. Zo vaak al gezien op tv maar in het echt zie je alle details goed en vraag je af hoe en met hoeveel het gebouwd is en welke middelen hadden ze hiervoor. Ontzag wordt alleen maar groter en groter.
Hierna met de hele reisgroep aan de lunch, reizen verbroedert want we zitten aan een ronde tafel met Israëliërs, Italianen, Duitsers, Spanjaarden, 1 Chinese en wijzelf. Altijd een gezellige boel en het eten smaakt geweldig. Een tiental grote borden eten worden neergezet en dat is bij Chinese tafels nu zo handig, ze zijn uitgerust met een glazen draaischijf. Je draait eraan tot het gewenste bord voor je neus komt. Reisleidstertje Mei, nog erg jong maar sprak naast het Engels ook al een behoorlijk woordje Spaans en wat Israëlisch. Gewoon onderweg opgepikt door tijdens de reizen goed te luisteren en te herhalen en we ontkwamen er dan ook niet aan om wat Nederlandse woorden met de verklaring ervan op haar telefoon in te spreken. Natuurtalent! Rond 5 uur terug in de stad nadat de bus zich door de middagspits heen gewurmd had. Verkeer is een chaos en 2 afbuigende stromingen mogen tegelijk hier rijden, die moeten dan inritsen wat stroperig verloopt. Dan zijn er altijd veegkarretjes, fietsers brommers die of over de stoepen rijden of tegen de draad in. Veel rijden ook nog net door rood dus voetgangers moeten overal opletten. Komt nog bij dat bromfietsers, veegkarretjes (duizenden poetsen binnen en buiten de stad de straten) postkarretjes alles op accu. Je hoort ze dus niet aankomen en zeker niet in de herrie van deze wereldstad. Koffiezaakje opgezocht ook vanwege een sanitaire stop. Geen toilet en ze verwijzen naar de hutong. Hutong een woon- werkgebied gekenmerkt veelal door de smalle straatjes. Hier is vaak een openbare toilet omdat veel woningen niet zijn aangesloten op het riool. Wel eens vaker al langsgelopen in de buurt van ons hostel die je dan van verre ruikt. Was dus bevreesd maar dit was een goede uitzondering ondanks de stapstenen die bijna overal zijn. De koffie was goed, het gebak wat minder. Monique bestelde crème brulee durian smaak. De durian is een grote vrucht, formaat kleine watermeloen, met grote pitten waaromheen het vruchtvlees zit. Kosten soms wel €25 per stuk bij ons en indien je een oud indie ganger vraagt of oude Indische mensen worden ze meteen lyrisch. De smaak echter zeer bijzonder. Meer you love it or you hate it. Bij Monique het laatste. Dan maar samen aan het zwarte sesam cheesecakeje begonnen. Je moet tenminste als je dan toch in de tropen bent de lokale smaken proberen. Was stukken beter maar ook niet om te zeggen een smaakontdekking, we blijven zoeken. Terug naar het hostel, spullen gedropt, opgefrist en weer het restaurantje van de vorige dag opgezocht. Hierna naar het hart van Pekings winkelgebeuren gelopen, we zitten met het hostel er tegenaan. Grote hotels en shoppingmalls de ene na de andere. Alle topmerken zijn hier aanwezig, Karl Lagerfeld, Breitling etc. Mooi om een keer gezien te hebben maar meer ook niet. Onderweg komen we nog langs twee dansevenementen. Die worden vanwege het bijna altijd goede weer s’ zomers gewoon in de openlucht gehouden. Op het ene plein steildansen (Engelse wals) en er vlak naast aerobics op beatmuziek. We gaan naar huis om onze verslagen bij te werken en zijn gewaarschuwd om zeer vroeg bij de verboden stad te zijn want. Om 10 uur staan er al ellenlange rijen. Vroeg op pad dus.
Vroeg opgestaan want het ontbijt begint vanaf half acht en de bus naar "de Muur" vertrekt ergens om 08.40! Om klokslag 8 staan we dan ook buiten en het metrostation is echt om de hoek. Maar goed dan moeten er nog wel kaartjes gekocht worden en de trap naar het perron af en 3 haltes verder er weer uit bij uitgang C. Klopt allemaal en de ochtendspits valt mee want na de 2e halte is er weer ruimte. Om 08.15 al op de plaats waar de bus ons op zal pikken. We hebben nu voor een georganiseerde tocht gekozen omdat het naar Jinschalin de plek waar de muur nog totaal niet gerestaureerd is moeilijk te bereiken is met openbaar vervoer. 2x overstappen en een stuk door de velden etc. Goed als we veel tijd gehad zouden hebben. Nu maar voor de gemakkelijke weg gekozen. Geert helemaal niet onrustig, heeft al alle straten in de buurt nagekeken of er niet toch de bus zich ergens verstopt had. Normaal gedrag wat ik inmiddels ken, gaat pas over als hij zit. 08.40 nog geen bus dus maar aan een groepje wachtenden gevraagd of ze ook naar Simitai aan de muur gaan. Nee, dat niet maar zoals zoveel op de reis vragen ze even door en weten nu wat we zoeken. Op de stoep staat een straatveger met zijn karretje die (zijn vast werkgebied) gevraagd wordt wanneer de bus komt. Heel nonchalant antwoord hij 9 uur. De manier waarop het naar buiten komt stelt meteen gerust, de man kent zijn gebied en wat er om gaat. 5 voor 9 duikt de bus dan ook op en worden we begroet door reisleidster Mei. Kwebbelkous 1e klas met wat later blijkt een zeer groot talentalent. Legt onderweg uit hoe Peking door Kuble Khan, kleinzoon van Chinggis Khan gesticht is, de muur onder de Ming dynastie en de 3 feodale tijdperken etc. Ter plekke keuze om linksaf vanaf toren 14 tot 20 te lopen of van 13 tot 6. Bij zowel 6 als 14 is er een kabelbaan die je naar boven brengt. Lopen begint al van de parkeerplaats tot aan de kabelbaan, redelijk steil. Bovenaan gekomen is het meteen trappen lopen op en af omdat de muur over de pieken en dalen van de heuvels (soms bergen) gemaakt is. Van het dal naar boven zonder kabelbaan kan ook maar dan moet je zeer geoefend loper zijn en zeer vroeg beginnen. Nu was Geert vanaf 14 tot 18 gelopen en de steile wand van nummer 19, 200 meter steil omhoog en natuurlijk ook omlaag gelaten voor wat het was. Terugkomend toch een kletsnatte rug en even wat gedronken en uitgerust. Daarna nog even naar toren 13 op en neer gegaan. De torens tussen steeds grote stukken weg zijn de uitkijktorens die dag en nacht bewoond werden om te kijken of er geen vijand in aantocht was. Wanneer dit het geval was werden stapels hooi verbrand om signalen te verspreiden.
Het lopen op zich is redelijk zwaar en je moet bij elke stap goed opletten omdat de treden niet dezelfde maat hebben maar hoog en laag en soms heel steil, je wil hier beslist niet vallen. We kunnen links en rechts maar een paar kilometer van het magistrale bouwwerk zien, wachttorens, tráppen etc. In de verte zien we net nog torentjes op de laatste heuvels tot ze niet meer zichtbaar zijn maar wetend dat dit duizenden kilometers doorgaat. Hoe hebben ze al dat materiaal tegen de steile bergheuvels omhoog kunnen brengen. Hierbij vergeleken verbleken de piramides in Egypte die op zich ook al zo'n meesterlijk bouwwerk zijn. Het kan niet anders dan dat dit veel mensenoffers gekost moet hebben. Zo vaak al gezien op tv maar in het echt zie je alle details goed en vraag je af hoe en met hoeveel het gebouwd is en welke middelen hadden ze hiervoor. Ontzag wordt alleen maar groter en groter.
Hierna met de hele reisgroep aan de lunch, reizen verbroedert want we zitten aan een ronde tafel met Israëliërs, Italianen, Duitsers, Spanjaarden, 1 Chinese en wijzelf. Altijd een gezellige boel en het eten smaakt geweldig. Een tiental grote borden eten worden neergezet en dat is bij Chinese tafels nu zo handig, ze zijn uitgerust met een glazen draaischijf. Je draait eraan tot het gewenste bord voor je neus komt. Reisleidstertje Mei, nog erg jong maar sprak naast het Engels ook al een behoorlijk woordje Spaans en wat Israëlisch. Gewoon onderweg opgepikt door tijdens de reizen goed te luisteren en te herhalen en we ontkwamen er dan ook niet aan om wat Nederlandse woorden met de verklaring ervan op haar telefoon in te spreken. Natuurtalent! Rond 5 uur terug in de stad nadat de bus zich door de middagspits heen gewurmd had. Verkeer is een chaos en 2 afbuigende stromingen mogen tegelijk hier rijden, die moeten dan inritsen wat stroperig verloopt. Dan zijn er altijd veegkarretjes, fietsers brommers die of over de stoepen rijden of tegen de draad in. Veel rijden ook nog net door rood dus voetgangers moeten overal opletten. Komt nog bij dat bromfietsers, veegkarretjes (duizenden poetsen binnen en buiten de stad de straten) postkarretjes alles op accu. Je hoort ze dus niet aankomen en zeker niet in de herrie van deze wereldstad. Koffiezaakje opgezocht ook vanwege een sanitaire stop. Geen toilet en ze verwijzen naar de hutong. Hutong een woon- werkgebied gekenmerkt veelal door de smalle straatjes. Hier is vaak een openbare toilet omdat veel woningen niet zijn aangesloten op het riool. Wel eens vaker al langsgelopen in de buurt van ons hostel die je dan van verre ruikt. Was dus bevreesd maar dit was een goede uitzondering ondanks de stapstenen die bijna overal zijn. De koffie was goed, het gebak wat minder. Monique bestelde crème brulee durian smaak. De durian is een grote vrucht, formaat kleine watermeloen, met grote pitten waaromheen het vruchtvlees zit. Kosten soms wel €25 per stuk bij ons en indien je een oud indie ganger vraagt of oude Indische mensen worden ze meteen lyrisch. De smaak echter zeer bijzonder. Meer you love it or you hate it. Bij Monique het laatste. Dan maar samen aan het zwarte sesam cheesecakeje begonnen. Je moet tenminste als je dan toch in de tropen bent de lokale smaken proberen. Was stukken beter maar ook niet om te zeggen een smaakontdekking, we blijven zoeken. Terug naar het hostel, spullen gedropt, opgefrist en weer het restaurantje van de vorige dag opgezocht. Hierna naar het hart van Pekings winkelgebeuren gelopen, we zitten met het hostel er tegenaan. Grote hotels en shoppingmalls de ene na de andere. Alle topmerken zijn hier aanwezig, Karl Lagerfeld, Breitling etc. Mooi om een keer gezien te hebben maar meer ook niet. Onderweg komen we nog langs twee dansevenementen. Die worden vanwege het bijna altijd goede weer s’ zomers gewoon in de openlucht gehouden. Op het ene plein steildansen (Engelse wals) en er vlak naast aerobics op beatmuziek. We gaan naar huis om onze verslagen bij te werken en zijn gewaarschuwd om zeer vroeg bij de verboden stad te zijn want. Om 10 uur staan er al ellenlange rijen. Vroeg op pad dus.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
