11 september, maandag
Door: Geert-Jan
Blijf op de hoogte en volg Monique
26 September 2017 | Mongolië, Harhorin
Was het de moeite waard, nou en of want ondanks het soms gehotseknots (Nederlands?) en net nadat we naar beneden waren gereden doemt het eerste dal al op waarvan er nog vele zouden volgen. De ene nog mooier dan de andere. Machtige bergheuvels boomloos maar wel begroeid met veelal gras of pollen als een soort helmgras. Overal daarin staan enorme kuddes van wel 500 stuks met geiten en schapen, altijd beide diersoorten gemengd en in alle kleuren, verder de kuddes met yaks, paarden of koeien die ergens in de heuvels staan te grazen. De gers, de behuizing van de nomaden boeren, er vlakbij in de buurt. De rivier blijven we het eerste uur volgen en vaak laten we de chauffeur stoppen om foto's te kunnen maken. Of we die panorama's echt kunnen weergeven zoals we het gezien hebben denk ik niet maar het geeft een impressie en de beelden blijven lang in je hoofd. Aangekomen bij de parkeerplaats spullen gepakt en aan de wandeling omhoog tegen de berg op begonnen door het bos. Moet 1 uur lopen zijn en de weg gaat mooi langzaam omhoog. Onderweg veel naaldbomen met daartussen loofbossen waarvan een gedeelte in mooie herfstkleuren is. Ook de onder begroeing van een bepaalde struik kleurt vaak mooi rood. Beetje zwaar maar afwisselend is het lopen in elk geval omdat onderweg vaak van links naar rechts gelopen moet worden of om over dwarsliggende boomstammen te springen. Laatste stuk was erg steil en het panorama dat dan komt in de open ruimte na de bossen vergoed dan veel. De tempel viel wat tegen, een eenvoudig getimmerd huis, we zijn verwend geraakt. Nog iets hoger geklauterd over een steil steenpad voor het hoogste overzicht. Een mens wil altijd ook dat laatste stukje nog erbij doen. Op de weg terug volgt de chauffeur een andere route waardoor nog meer foto's gemaakt worden en komen veilig weer terug in Kharakorum. Afgesloten bij kings restaurant en gezellig met de Duitse vrienden nagepraat en gegeten. Terugkomend bij onze Gayá was het rustiger omdat de groep van 10 Duitse studenten zich gesplitst hebben in de paardrijders en de niet paardofielen. De laatste groep is al naar UB terug en blijft een paar dagen in de stad en gaan daarna samen door naar Kirgizië. De paardenmeiden en 1 jongen zijn naar de waterval 100 km verderop en komen dan te paard terug. In elk geval is het. Veel rustiger in het hostel al blijft het een komen en gaan. Zeer tevreden in bed gestapt en zonder brandende kachel vannacht.
Tot morgen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley