7 september donderdag

Uitgestapt en dan maar eerst een geldautomaat opgezocht om überhaupt iets te kunnen, we zijn nu van de roebels af en stappen over op de Tugriks . Er zitten er ruim 2900 in een euro dus we hanteren maar 3000 dat rekent makkelijker. 

Afscheid genomen van Helmuth en Martine uit Rosenheim en eerst maar een koffie besteld. In het restaurant met een taxichauffeur afgesproken die ons naar het hotel brengt omdat er geen Uber is in UB. Hanteren we voor de lange naam die Ulanbaator eigenlijk is. Om 8 uur gearriveerd en gelukkig is het receptiemeisje er al terwijl de receptie pas om 9 open zou gaan. Koffers gedropt en een kaartje van de stad. Zeer vriendelijke meid of zoals we later merken het Mongolische volk is. Sta je ergens stil en kijk je op de kaart dan springt er geheid iemand in je nek die hulp aanbiedt. Prettige ervaring en meer Aziatisch zoals we gewend zijn in tegenstelling tot de stille wat stugge Russen (althans zo komen ze op het eerste gezicht over). Eerst maar het adres gezocht waar we de treinkaartjes voor de reis naar China moeten ophalen. Na wat rondgelopen en rondgevraagd het gebouw gevonden maar we treffen een dichte deur. Receptioniste belt meteen op en geeft door over een half uur is de man er. Maar weer wat te drinken gezocht met een broodje erbij omdat het ontbijt erbij ingeschoten is vanmorgen. Tickets opgehaald en de tocht begonnen naar het chinggis Khan monument ongeveer 65 km buiten de stad. Al wetende dat we niet verder kunnen met de bus tot het dorp/stadje Naclach, foenetisch Chlachnach en dan nog met een speciale tongval. Na10 personen vragen en steeds naar een andere bushalte verderop gestuurd te zijn de juiste gevonden. Aan de hulp lag het niet zoals eerder gezegd. In bus 5 gestapt en het astronomische bedrag betaald van 2000 tugrik voor 2 personen. Ongeveer 80 eurocent PP en daar zaten we dan ongeveer 1 uur voor in de bus. Onderweg steeds vragend aan iemand : zijn we er ? tot een ouder echtpaar aangaf wij moeten daar ook uit let maar op ons. Dat ging goed en daarna gevraagd om een taxi die de laatste ongeveer 25 km voor ons moet rijden en een halfuur moet wachten. Elke Mongoliër heeft een telefoon dus oma begint driftig te bellen waarachtig na 10 minuten duikt een net rood hondaatje op die gaat rijden. Eerst nog even onderhandelt over de prijs wat door het taalproblemen niet meteen vlot. Plotseling gaat ernaast een deur open en een vrouwtje met een baby op haar schoot mengt zich in het debat en binnen 1 minuut is alles duidelijk  en gaan we akkoord met de prijs van 40.000 tugrik. Voor 13,69 een privé taxi kun je niet over dubben.

Van verre zie je het aluminiumkleurige standbeeld van Chinggis Khan gezeten op zijn paard in het open landschap al staan. Onder de Russen mocht de grote held van het land nergens geëerd worden en nu heeft een zakenman het standbeeld gebouwd ter versterking van het gedeukte zelfvertrouwen. Een werkelijk prachtig monument waar met trappen je tot in de manen van het paard kunt komen en als je je dan omdraait dan tegen het gezicht van de grote krijger kijkt. Hoeven niet te vernoemen dat hier ontelbare selfies genomen worden. Tevens een fantastische plek om over de omgeving uit te kijken. Terug in de stad op een totaal andere plek terecht gekomen dan van waaraf we vertrokken. Van de nood een deugd gemaakt en waren toe aan een lunch. Dit keer een Koreaans restaurant gevonden, tegenaan gelopen en uitgeprobeerd. Varkensvlees met rodebonensaus, warme groenteschotel met rundvlees en een koude groenteschotel. Zal de prijs maar niet noemen want daar ga je bij ons nog niet voor naar de friteszaak. Gaat nog een van de kelners mee naar buiten die een taxi voor ons regelt. Gaat als volgt, je steekt je hand uit waarop binnen 1 minuut iemand stopt. Vaak geen officiële taxi maar iemand die bij aan het verdienen is. Daar ging weer 1,50 euro de lucht in maar daarvoor thuis afgeleverd. Weer een druk dagje om. Morgen met de bus naar onze bestemming in Khakorum de oude hoofdstad onder Chinggis Khan.